Sana çocukluk şiirlerimden söz etmek isterdim,
Hatta yazmak isterdim onları.
Karyolanın altına yuvarlanan bilyelerim,
Ucunu sivrileştirdiğim topacım.
Kağıttan yapma oyuncaklar,
Kardan evler ve adamlar.
Üşüyen ellerimi cebime sığdırabilirdim,
Yırtık olmasaydı pantolonum eğer.
Ve büyümekte olan umutlarım
Yağmurdan sonra çamura karışmasaydı.
Çocukluk aşkı der severdim seni;
Sevmeyi oyun oynamak gibi sanmasaydın eğer.
Gerçeklerin kabuğundan çıkınca yüreğim,
Olgunlaşmış bir meyve gibi çürümeye yüz tutmuştu.
Hani oyun oynamak gibiydi sevmek
Mutlu ederdi.
Ertesi güne sığdırdığım mutluluğu,
Tüketmeseydin eğer.
Şimdi milyon tane çocukluk aşkı şiirlerim olurdu.
Belki de ordan bu zamana gelen hayali oyuncaklarım,
Ve cebimde değilde ellerinin arasında olurdu parmaklarım.
Hani küçük bir kız çocuğu misali, masumca kalsaydın eğer.
Roni Deniz Utkan